فردا اگر از راه نمی آمد                      من تا ابد کنار تو می ماندم

من تا ابد ترانه ی عشقم را                  در آفتاب عشق تو می خواندم

در پشت شیشه های اتاق تو                 آن شب نگاه سرد سیاهی داشت

دالان دیدگان تو در ظلمت                     گویی به عمق روح تو راهی داشت

لغزیده بود در مه آیینه                         تصویر ما شکسته و بی آهنگ

موی تو رنگ ساقه ی گندم بود              موهای من ، خمیده و قیری رنگ

رازی درون سینه ی من می سوخت        می خواستم که با تو سخن گوید

اما صدایم از گره کوته بود                    در سایه ، بوته ، هیچ نمی روید

ز آنجا نگاه خسته ی من پر زد               آشفته گرد پیکر من چرخید

در چار چوب قاب طلایی رنگ                چشم مسیح بر غم من می خندید

دیدم اتاق درهم و مغشوش است             در پای من کتاب تو افتاده

سنجاق های گیسوی من آنجاست            بر روی تخت خواب تو افتاده

از خانه ی بلوری ماهیها                      دیگر صدای آب نمی آید

فکر چه بود گربه ی پیر تو                    کاو را به دیده خواب نمی آمد

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: